تصادف فضایی: برخورد دو سیارک
تلسکوپ فضایی ناسا این تصویر را از شبه‌دنباله‌دار به نام P/2010 A2 تهیه کرده است. این جسم نخستین بار طی برنامه LINEAR (برنامه تحقیقاتی لینکلن برای سیارک‌های نزدیک زمین) برای نقشه‌برداری آسمان، در ژانویه 2010 / دی‌ماه 1388 کشف شد. این جسم ساختار پیچیده‌ای دارد: الگویی از ساختارهای رشته‌ای در نزدیک هسته نقطه مانند و دنباله‌هایی از غبار. این موضوع نشان می‌دهد که این جسم دنباله‌دار نیست و تنها محصول برخورد شاخ به شاخ بین دو سیارک است که با سرعتی پنج بار سریع‌تر از سرعت یک گلوله (5 کیلومتر بر ثانیه) حرکت می‌کردند. اخترشناسان برای مدت‌ها تصور می‌کردند که سیارک‌ها در طی چنین برخوردهایی کاملا خرد می‌شوند، اما این برای نخستین بار است که چنین تصادمی مشاهده می‌شود. رشته‌های این جسم از غبار و شن تشکیل شده‌اند که احتمالا طی چند وقت اخیر، از هسته 140 متری جسم به بیرون پرتاب شده‌اند. برخی از این رشته‌ها موج‌دار در اثر فشار ناشی از تابش خورشید جارو می‌شوند و نوارهای مستقیمی را ایجاد می‌کنند. زمانی‌که هابل این تصویر را ثبت می‌کرد، جسم در فاصله 300 میلیون کیلومتری خورشید و 140 میلیون کیلومتری زمین قرار داشت.
عدسی‌های گرانشی: خوشه کهکشانی MACS J0717.5+3745
در نگاه اول، غبارهای کم‌رنگ پراکنده موجود در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل، شبیه کولاک برف در آسمان شب به نظر می‌رسد. اما تقریبا هر یک از این دانه‌های برف، کهکشانی دوردست در خوشه کهکشانی MACS J0717.5+3745 است که خود خانه میلیاردها ستاره است. میزان جرم موجود در این دریای کهکشان‌ها بسیار عظیم است و به اندازه کافی بزرگ هست تا باعث دیده شدن خمیدگی ساختار فضا-زمان شود. اعوجاج عجیب و غریب ایجاد شده در شکل بسیاری از کهکشان‌های موجود در این تصویر، که به ظاهر کشیده و خم شده به نظر می رسند، نتیجه ایجاد عدسی‌های گرانشی است. میدان‌های گرانشی اطراف اجسام پرجرم باعث می‌شوند که نور در اطراف آنها خم شود. این عکس با استفاده از تصاویر گرفته شده توسط فیلترهای زرد و نزدیک فروسرخ دوربین نقشه‌برداری پیشرفته هابل خلق شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر